FACEPSALM 6 - ΜΟΔΑΤΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ

 Ένα από τα καλά παιδιά που έχω στις επαφές μου στο φβ, ο Φίλιππας μου έγραψε: "Τεράστιε Λογομέντορα Χωστήρα, μπαίνει χειμώνας, κάνε άρθρο για τις UGG".
   Αγαπητέ Φίλιππα, δεν θα σου χαλάσω χατήρι, αλλά αν μείνω μόνο στις UGG το άρθρο θα βγει πιο μικρό κι απ' τα χαζά τηλεγραφήματα του Αβραμίδη. Οπότε θα ασχοληθώ με μια γκάμα μοντέρνων υποδημάτων (ε, είδες πόσο ωραία τα μιλάω πεντακαθαρευουσιάνικα;), για να αναδείξουμε, σε ένα ακόμα facepsalm, το μέγεθος του ανθρώπινου γκαουμπιουισμού.

   Κατ' αρχήν να ξεκαθαρήσουμε ότι το πως ντύνεται ο καθένας είναι δικό του καπέλο και πραγματικά χέστηκα αν αύριο κάποιος αποφασίσει να βγει στο δρόμο φορώντας μια λινάτσα για χλαμύδα και σανδάλι γερμανοτουρίστα κυρήσσοντας τις Αρχαίες Σοφίες.
Αν αυτό που θα φορέσει τον εκφράζει χωρίς κόμπλεξ και χωρίς να επιζητεί την προσοχή του κόσμου, είναι κάτι που ναι μεν θα με ξενίσει, αλλά στην τελική έχω σοβαρότερα θέματα να ασχοληθώ από τον να τον κράξω που κάνει το γούστο του. Μαγκιά του ρε φίλε στο κάτω-κάτω. Και να σου πω το άλλο; Άμα δεν ήμουνα χέστης, θα έβγαινα κι εγώ έξω μόνο με σώβρακο, μπέρτα και το σκάλπ της γάτας μου στο κεφάλι και θα γυρνούσα στους δρόμους ντυμένος τόπλες Μπάτμαν, σώζοντας αθώους και ανυπεράσπιστους άντρες, τρίβοντας το πουλί μου πάνω στα μούτρα εκτροχιασμένων γυναικών.
   Όμως είμαι ένας σοβαρός άνθρωπος, με σχέση και κοινωνική ζωή, οπότε κάθε βράδυ που πέφτει η κοπέλα μου για ύπνο, φοράω τη μάσκα μου και βγαίνω στο μπαλκόνι, αφήνοντας το σεντόνι στους ώμους μου να ανεμίζει στο βραδινό αεράκι.

   Ξεφύγαμε όμως από το θέμα μας. Και αυτό που με απασχολεί είναι όλος αυτός ο κόσμος που ντύνεται για να νιώσει καλύτερα με τα ψυχολογικά του, επιζητώντας την προσοχή και την επιδοκιμασία των υπολοίπων -εξίσου προβληματικών- συνανθρώπων.
   Και ενώ το ντύσιμο είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στο βιβλίο με τις Χειρότερες Ανθρώπινες Επιλογές, τα παπούτσια μπορούν να χωρέσουν σαν άρθρο στο μπλογκ του Ισχυρού Ανδρός των Ελληνικών Ιστολογίων (εμού του ιδίου). Πάμε λοιπόν:


UGG:
  Και μόνο το άκουσμα της λέξης μπορεί να σε παραπέμψει στο μακρινό παρελθόν, μια εποχή που ο άνθρωπος έτρωγε φρεσκοχεσμένες ρίζες, κατευθείαν από τον κώλο κάποιου προϊστορικού ρινοκερατόσαυρου και έμενε στις σπηλιές που κανένα άλλο ζώο δεν καταδέχονταν. Ήταν μια εποχή μαλλιαρή και βρωμερή και ήταν τότε που οι πρώτοι πρόγονοί μας ξεκίνησαν να λένε τις πρώτες κραυγές για να δουν ποιος ζωγράφησε μια μούτζα στα τοιχώματα της σπηλιάς. Ένα από τα πρώτα αυτά βάρβαρα γλωσσικά εξαμβλώματα ήταν και το UGG. Η καταγωγή τους είναι στην Αυστραλία-Νέα Ζηλανδία (ενημέρωσα και τη Wikipedia πάνω στο θέμα), όπου ντόπιοι τσομπάνηδες έγδερναν πρόβατα και έκαναν ντουμπλ-φας το μαλλί για τις μπότες. Εκεί έγινε τώρα η μαλακία και δεν χτύπησε κανένας κομήτης την Αυστραλία να γίνει μια τεράστια μουνότρυπα και να ονομάζεται Λεκάνη του Ειρηνικού. Βοσκοί και Σέρφερς στη δεκαετία του 1950 μετέφεραν αυτή την αηδία στην Αγγλία. Ευτυχώς ήταν τόσο άσχημες ώστε χρειάστηκαν άλλα 70 χρόνια και μεγάλη μείωση της μάζας του γυναικείου εγκεφάλου, ώστε να αναδειχτούν σε μόδα. Ο θρύλος λέει ότι από τότε που οι γυναίκες άρχισαν να ξυρίζουν το εφηβαίο τους, όλες οι μουνόψειρες μετακόμισαν στις UGG γιατί ήταν εξίσου βρώμικες. Πλέον, για σόλες βάζουν ματωμένες σερβιέτες, γι' αυτό η ποδαρίλα του συγκεκριμένου υποδήματος έχει εσσάνς περιόδου.


Crocs:
   Θυμάστε εκείνα τα ξύλινα ολλανδικά παπούτσια που τα φορούσε κάθε γραφικός φλαμμανδός, που μοιάζουνε με τσαρούχια χωρίς φούντα και για να τα φορέσεις έπρεπε να πάρεις δέκα νταν στους λοκατζήδες; Ναι, αυτά που φορούσε και η Κάντυ-Κάντυ και η μικρή Ολλανδέζα στο κουτί της ΝΟΥΝΟΥ!!
 Ε, αυτά αποφάσισαν οι μοντέρνοι σχεδιαστές να επεξεργαστούν για να φτιάξουνε το καινούριο αντι-σεξ που ονομάζεται "crocs".
Φαντάσου μια πλαστική χλαμούτσα για τα πόδια, με λουρί πίσω -μη σε πούνε Ξώφτερνη και μετά δε σε θέλει ούτε η μάνα σου-, η οποία χλαμούτσα καλύπτει όλο το γκουτουπχέ με πλαστικό made in Chernobil λίγο πριν το φωσφωριζέ και πάνω από τα δάχτυλα του ποδιού να εξέχει προς τα πάνω, λες και έχεις να κόψεις τα νύχια σου από την τελευταία ταινία με τον Ταμπτάκο, νύχια που αποφάσισες να αφήσεις γιατί το τελευταίο επικό πέναλτυ που χτύπησε ο Ταμπτάκος βρήκε πλεχτό και έτσι γαμάει η γυφτιά και μίρι-μίρι μπλα-μπλα-μπλα θα γίνω κι εγώ γύφτος. Τελευταία πινελιά που καθιέρωσε τα crocs σαν τον Απόλυτο Λέχρα των Υποδημάτων ήταν οι τρύπες στο γκουτουπχέ, γιατί ήξεραν οι σχεδιαστές ότι το πόδι με τέτοια υλικά θα μύριζε σαν σοδομισμένο γουρούνι, οπότε όλη αυτή η θεία ευωδία έπρεπε να είναι αερομεταφερόμενη. Ο θρύλος το 'χει πως οι πιο οικονομικοί θάλαμοι αερίων έγιναν όταν φόρεσαν crocs σε έγκλειστους Εβραίους, όμως η επιστημονική έρευνα απέδειξε πως πιο πιθανό είναι να βρεθεί ένας ντολμάς μέσα στα βυζιά της Μπελούτσαινας παρά να γαμήσει ο φιλαράκος μου ο Φινλανδός που έχει περάσει στα πόδια του τα crocs με οξυγονοκόλληση.


Μοκασίνια και παπούτσια μπαλαρίνας:
  Έχω μιλήσει άπειρες φορές γι' αυτές τις μιαρές σερβιέτες ποδιών που κάθε φορά με βάζουν σε πειρασμό να ξενυχιάσω κόσμο. Ναι είναι άνετα, ναι είναι ξεκούραστα, ναι είναι βολικά, αλλά μάντεψε: σου έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου ότι αυτά ισχύουν. Θες να με πείσεις ότι 10-20-30 ευρώ που έδωσες για να αγοράσεις αυτή τη μαλακία, αξίζουν την άνεσή τους; Τότε ράψε μια σόλα στις κάλτσες σου, περπάτα στο δρόμο και έλα να μιλήσουμε για άνεση. Θες να ράψεις επάνω και ένα φιόγκο για την γκλαμουριά; Δεκτό.
   Όμως, αφού δεν πρόκειται να το κάνεις, μη με πρήζεις.



Γκάγκαλες γόβες:
Αυτό δεν είναι ένα είδος παπουτσιού, αλλά μια ολόκληρη ομοταξία γοβών, αποκλειστικά προσανατολισμένες για γυναίκες που επιβίωσαν στο Τσέρνομπιλ και στη Φουκουσίμα και επέζησαν να μας πουν την ιστορία:
Γόβες με μύτη-βατραχοπέδιλο, γόβες-στιλέτο με λαβή στον πάτο για να καρφώσεις στα μούτρα το αρχίδι που γελά με την πάρτη σου, τρίπατη γόβα σε σχήμα καναπέ για να κάνει το πέλμα σου την απόλυτη ορθοπεδική ενενηντάμοιρη γωνία (διατίθεται και με ενσωματωμένη τηλεορασίτσα να βλέπει ματσάρα ο κουντουπχές), γόβα με σφηνοτουβλάκια LEGO για να είναι μόνιμα στην τσίτα το πέλμα, γόβα με αερόσολα γιατί άμα δεν παίξουν κι ένα μπασκετάκι οι πόρνες του sex and the city δεν πάνε στο mall, γόβα με μεταλλικά καρφιά στη μύτη να του κάνω τα αρχίδια κρατήρα του πούστη, γόβα-παπούτσι μπαλαρίνας γιατί πρέπει να φορέσεις το πρωινό χέσιμο στα πόδια σου, γόβα-μπατσικό για να μην πας στη ΓΑΔΑ και σε πούνε αναρχικιά.
   Μου φαίνεται πραγματικά περίεργο που οι σχεδιαστές παπουτσιών έβγαλαν όλα τους τα κόμπλεξ πάνω στις γόβες και εντούτοις οι μαλακισμένες πάνε και τις φοράνε.
Κάθε καρβούνι με μουνί, κάνει πολλές προσπάθειες να κατανικήσει την έλλειψη εγκεφαλικού ιστού και επειδή η φύση την έχει προικίσει με προσωπάρα-κωλάρα-βυζάρες και η ιστορία θα έπρεπε να είχε τελειώσει εκεί, με αυτή να κάνει την γκόμενα/σύζυγο πάμπλουτου μαλάκα που θα ανοίγει το στόμα της μόνο για να μπουκώσει, παρ' όλ' αυτά θέλει να προκαλέσει με τις αισθητικές τις επιλογές. Όχι μωρή σάπια μπιζουτιέρα, ξαναμπές στο κελάρι που σε έχωσε ο μαλάκας σου, γιατί κάθε που σε βλέπω εκκεντρική ηλίθια νιώθω την αισθητική σου να κλάνει στο κεφάλι μου. Αν είσαι τόσο γαμάτη, διώξε τις κάμερες και κυκλοφόρα ανώνυμα στο δρόμο. Εκεί θα σε παραδεχτώ.


Χιπστεράδικο vintage παπούτσι:
   Εδώ θα πω κάτι που ίσως ξενίσει πολλούς: παραδέχομαι του χίπστερ διότι αυτοί πρώτοι εισήγαγαν μόδες και ήθη από άλλες χώρες. Υπήρξαν πρωτοπόροι ώστε εμείς οι υπόλοιποι να ξεκολλήσουμε από τον ανόητο τοπικισμό μας. Μόδες όπως ο αργιλές που είχε για δεκαετίες περιθωριοποιηθεί και τα χιπστέρια τον επανέφεραν, ινδιάνικα χαϊμαλιά, το σούσι και γενικά ethnic νοστιμιές, παλαιομοδίτικες μουσικές, τα κοτσιδια dedlock, τα καρό πουκάμισα Καναδού ξυλοκόπου, ουζάκι-ρακί-τσίπουρο που παλιά οι νέοι τα θεωρούσαν γεροντοποτά και χωριάτικα. Για όλα αυτά αξίζουν ευχαριστίες στα χιπστέρια και μαγκιά τους, όμως μαζί με αυτά έφεραν και τεράστιες ασχήμιες και φυσικά ο κόσμος της μόδας του παπουτσιού δεν ξέφυγε από τα πολύχρωμα αλλά μυτερά νύχια τους: πολύχρωμο -γαμημένο- σουέντ σκαρπίνι, αρβίλες με χρωματιστά γαμημένα sugar-skulls, παπούτσια με σόλα-μπατανόβουρτσα (ναι ρε μαλάκα, μπέσα!!), μισολιωμένο πάνινο παπούτσι 
άστεγος-edition με αυθεντικό χέσιμο σκύλου και ασορτί ποδαρίλα μόνο 100 ευρώ (λαϊκή δεν πηγαίνουν πλέον γιατί είναι too mainstream), παπούτσια με μεταλικές οδοντογλυφίδες στο γκουτουπχέ και καλά πάνκης, κοτλέ ανδρικό παπούτσι μπαλαρίνας για προχώ αρσενικά.
  Γενικά, παρόλο που τα χιπτέρια ξεκίνησαν σαν απόβλητα άτομα της κοινωνίας με περίεργα γούστα και σνομπ διάθεση απέναντι σε κάθε υλικό αγαθό και ενάντια σε μόδες, αποδείχτηκε ότι στην ουσία ήταν κακομαθημένα πλουσιόπαιδα, με κόμπλεξ κατωτερότητας που ψάχνουν να βρουν μια καλή δικαιολογία για να προκαλέσουν και να σνομπάρουν και αυτή η δικαιολογία δεν ήταν άλλη από την εξαμβλωματική αγκαλιά του Hipster. Γενικά τα χιπστέρια είναι για τους χίππηδες ότι οι feminazi για τις φεμινίστριες.



Θέλω στα σχόλια κάτι παραπάνω από απλό κράξιμο.
Μην αναλωθείτε σε χαζά μηνύματα, γιατί τώρα τελευταία έχω πάρει χαμπάρι 2-3, όπως τον Thomas the Barberian και τον ΑΠΙ και γράφουν σχόλια καλύτερα κι από άρθρα τους, καθώς επίσης και δυο-τρεις ανώνυμους που τα σπάνε εξίσου καλά και τα στάνταρτς μου έχουν ανέβει.
Για ότι θέμα έχετε να προτείνετε, μπορείτε να μου στείλετε φβ στο Emmanuel Logan Olympos.