ΠΗΓΑΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Αρθρο για βουβουζέλες
   Απαραίτητη η γονική συναίνεση 

Δεν θα είχε νόημα να γίνει αυτή η ανάρτηση αν δεν χωριζόταν σε θεματικές ενότητες.
Το παρόν άρθρο περιέχει ακατάλληλη γλώσσα και τοποθέτηση προϊόντων αμισθί.



1.  Η αναχώρηση

Έφυγα με κλάμματα από την Κόρινθο, εγκαταλείποντας τον πολιτισμό και το φρέσκο νερό Λουτρακίου που σερβίρεται μαζί με υπέροχους καφέδες-χόμπιτ, όπως τον Φρόντο Καπουτσίνο και το Φρόντο Εσπρέσσο. Το λεωφορείο με έβγαλε στην Αθήνα, επί της Πλατείας Καραϊσκάκη.
Το καράβι ήταν οκ.



2. Το όνειρο

Φτάνοντας πολύ πρωί στο Ηράκλειο, έπεσα κατευθείαν για ύπνο.
Σε κάποια φάση είδα στο όνειρό μου ότι ήμουν σε μια μικρή σκοτεινή αίθουσα με κάτι θρανία μαζεμένα σε ένα τοίχο σε σχήμα "Π". Καθόμασταν κάμποσοι εκεί και σε κάποια φάση ξεπροβάλει από το πουθενά μία φιγούρα...μια φωτεινή σιλουέτα που είχα να δω από παλιά. Μου πήρε χρόνο να συνειδητοποιήσω μέσα από το φως που έβγαινε από την εκτυφλωτική του καράφλα, ότι αυτός ο ημίθεος που περπατούσε με τήβεννο ανάμεσά μας ήταν ο Mikeius (αλλά από τα πρώτα άλμπουμ, τότε που ήταν ακόμα μπλόγκερ). Περπατούσε σαν το χριστό, να, μα τη μπαναγία, φιλάω και σταυρουλάκι και πάθαμε σελεμπριτικό σοκ όλοι όσοι καθόμασταν εκεί γύρω-γύρω και ψάλλαμε με μια φωνή το "Πωωωωω μαλάκααααααα", με τους δύο πίσω να κρατάνε τις δεύτερες. 
Και εκεί που ήταν έτοιμος να διδάξει το λόγο του, γίνεται μια μαλακία με τη γκόμενά του (μάλλον τον πήρε τηλέφωνο ή κάτι τέτοιο) και τον είδες και ίδρωσε από τα δύο εντυπωσιακά λιμάνια που σχηματίζουν δεξιά κι αριστερά οι καράφλες του. Παγώσαμε κι εμείς και νιώσαμε το ιερό σάστισμα.
Αμέσως όμως εγώ, που είχα καταλάβει περί τίνος επρόκειτο, του είπα αμέσως τι να πει και κατευθείαν ως δια μαγείας το πρόβλημά του λύθηκε.
Κλείνοντας το τηλέφωνο, φανερά χαρούμενος, κατευθύνθηκε προς το μέρος μου λέγοντάς μου:
"Ποιός είσαι εσύ για να αναφέρω το όνομά σου στο Μπραφ;"
"ο Χωστήρας" του λέω "στάνταρ με ξέρεις, έχεις κάνει και σχόλιο στο μπλογκ μου", σκέφτηκα
"ο ποιός;;; Ξαναπές μου λίγο το όνομά σου"
"Χωστήρας" του λέω και μια χαδιάρα χριστοπαναγία τρίφτηκε με χάρη μέσα στο στόμα μου αλλά δεν την άφησα να βγει.

Καπάκια βρέθηκα μέσα σε μια Πόρσε, εγώ, ο Dr. Dre και ο Mr. Big, μαύροι αραπάδες και οι δύο, διάσημοι ράπερ κι εγώ να μην ξέρω τι σκατά παίζεται με τις τηλεμεταφορές στα όνειρα. Στο player έπαιζε σλόου κομμάτια με ισπανικά και αγγλικά, ξέρεις μωρέ, φάση "Maria Maria" του Σαντάνα, αυτό που λέω εγώ 
"guit-R 'n' B".
Τέλος πάντων, εμένα αντί να μου τρέχουνε τα σάλια που είμαι με δύο παγκόσμιες διασημότητες, μου τρέχανε οι μύξες και έκανα την Πόρσε μουνί λέγοντας συνέχει "I'm sorry, I'm sorry"

Ξύπνησα και έβριζα τον Mikeius για τελείως λάθος λόγους, σκουπίζοντας τα ξεραμένα κακάδια από τη μύτη μου.



3. Το Ηράκλειο

Η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα είχε γνωρίσει αυτό τον καιρό που έλειπα, τεράστια ανάπτυξη σε καφετέριες και μαγαζιά που ψωνίζεις ρούχα. Νέα ντιζαϊνάτα μαγαζιά στόλιζαν το κέντρο της πόλης, για να μπορεί να μην ψωνίζει όλο και περισσότερος κόσμος. Σε ένα ρουχάδικο με γυναικεία, το "Follow-Fashion, Food and Coffee", είχαν μάλιστα και μηχανή εσπρέσσο, σαντουιτσάκια και τραπεζάκια, ώστε την ώρα που οι γυναίκες δικίμαζαν όλα τα ρούχα του μαγαζιού, να μπορούν οι άντρες να κάτσουν και να καπνίσουν ένα καρκίνο τσιγάρα, πίνοντας τον καφέ τους και αναλογιζόμενοι τις επιλογές που τους οδήγησαν ως εκεί.
Κατά τα άλλα το Ηράκλειο εξακολουθεί να έχει το ίδιο ομπιχλώδες τοπίο στη συμπεριφορά των ανθρώπων και την ομορφιά των κτιρίων.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι το διπλοπαρκάρισμα πλέον θεωρείται μπανάλ στο Ηράκλειο και είχε ξεκινήσει το καινούριο τρεντ που καθιέρωνε το τριπλοπαρκάρισμα και τετραπλοπαρκάρισμα μέχρι τη διακοπή της κυκλοφορίας.
Ρωτώντας έναν ιθαγενή με μουστάκι, μου είπε με την εξωτική προφορά του, ότι οι πολίτες της πόλης αποσκοπούν με αυτό τον τρόπο να ενθαρρύνουν το δήμαρχο να χτίσει ανυψωμένες οδούς για να γίνει το Ηράκλειο ίδιο με το Πεκίνο.
"Ούτε σε εκατό χρόνια" του απάντησα και έφυγα τρέχοντας.



4. Στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου

Περίμενα να περάσει η ώρα ώστε να μπούμε στο αεροπλάνο.
Από το ταξιδιωτικό γραφείο με είχαν ενημερώσει ότι καλά έκανα και διάλεξα να φύγω με την πτήση των 6:20 το απόγευμα και όχι με την προηγούμενη γιατί θα απέφευγα έτσι ένα γκρουπ με παιδάκια που είχαν έρθει πολυήμερη στο Ηράκλειο.
Δέκα λεπτά πριν ανοίξει η θύρα του αεροδρομίου, τσουπ, σκάει ένα τσούρμο γυμνασιόπαιδα, γύρω στα 40-50 άτομα, προς τη μεριά μας.
Δάκρυσε το 'κονισματάκι της παναγίας της μισανθρωπίτισσας, που είναι και η αγία που με προστατεύει από τα μεγάλα πλήθη.



5. Βρες τον χίπστερ

 Οι χίπστερ δεν είναι πάντα απαραίτητα ντυμένοι σαν καθυστερημένοι Τζόννυ Ντέππιδες, γιατί ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ, όλοι τους είναι μια κακιά αντιγραφη του. Μερικοί κυκλοφορούν ανάμεσά μας ντυμένοι σχεδόν κανονικά. Τους προδίδει συνήθως κάποια μαλακία που έχουν κάνει στα μαλλιά τους.
...Έτυχε λοιπόν τα παιδιά που ήρθαν στο αεροδρόμιο με την πολυήμερη να είναι....από την Ισπανίαααααα...
Μια μέση γυναίκα όταν ακούει να μιλάνε ισπανικά χύνει μουνόζουμα μέχρι να καλέσουν ναυαγωσώστη μην πνιγεί ο κόσμος.
Όταν όμως αυτή η γυναίκα είναι χιπστερού, τότε σκάει ένα τάγμα βατραχανθρώπων για να μαζώξει τα πτώματα.
...Μια τέτοια λοιπόν ήταν στην αίθουσα αναμονής με τον κολλητή της -κανονικός χίπστερος αυτός- και αυτή άρχισε να χύνει από το στόμα φράσεις όπως: "...πω πω είναι Ισπανοί...", "...όταν είχα πάει στη Μαδρίτη...", "...δεν έχουν καμία σχέση με τους Αργεντίνους, είναι διαφορετική η προφορά...", "...μπορώ να καταλάβω τι λένε...", "...ήταν τότε με τον Χοσέ που είχαμε πάει διακοπές στη Μάλαχα" κι εγώ να έχω έχω κουφαθεί από το ακουστικό έητζ που ξερνούσε και να θέλω να αυτοπυρποληθώ με βενζίνη από Ίμπιζα από αλανιάρη μπλόγκερ που γράφει για μουνιά και μόνο.
Το ίδιο συνεχίστηκε και στο λεωφορείο που μας μετέφερε υποχρεωτικά για δέκα μέτρα μέχρι το αεροπλάνο.



6. Αναμονή στο αεροπλάνο

 Πετούσαμε με Aegean Airlines και παρόλο που και το σέρβις και η πτήση ήταν άψογα, εντούτοις ο καπετάν-πιλότος το σήκωσε με μισή ώρα καθυστέρηση.
Κατά τη διάρκεια της καθυστέρησης, ο διπλανός μου, προφανώς διευθυντικό στέλεχος σε κάποια εταιρία, με το γνωστό γκριζο-καφέ χρώμα δέρματος από τον ίκτερο τόσα χρόνια στα γραφεία, αρνούνταν πεισματικά να κλείσει το κινητό του ακόμα και λίγο πριν την απογείωση, ακόμα και μετά από επισήμανση της αεροσυνοδού. Εγώ ίδρωνα από φόβο καθώς έτρεχε το αεροπλάνο για να σηκωθεί και ο αρχίδας το έκλεισε έγκαιρα.
Το ίδιο συνέβη και με τη μαλακισμένη πίσω από το διευθυντικό στέλεχως που είχε ανοιχτό το e-book της μέχρι και το σήκωμα του μπροστινού τροχού.
Παράλληλα είχε μπει και ένα νεαρό ζευγάρι με το βρέφος τους, το οποίο κατά διαστήματα μας γαμούσε στο κλάμα.
Το δικαιολογώ όμως γιατί είχαν απεργία οι λιμενεργάτες και πολύ πιθανόν να είχαν αρχικό σκοπό να πάνε με πλοίο.



8. κατά την πτήση

ο μαλάκας, το διευθυντικό στέλεχος πέταξε στο πάτωμα το περιτύλιγμα της καραμέλας που του έδωσαν και ανακυρήχθηκε "ο μαλάκας της πτήσης" και από τα 8 άτομα που τον είδαν, ομόφωνα. 



7. ...και το βραβείο Ανδρείας πάει...

α) στο διευθυντικό στέλεχος που είναι τόσο Γαμάω και Δε Μασάω, ώστε με το που πάτησε το αεροπλάνο στο έδαφος, έλυσε με το ένα χέρι τη ζώνη ασφαλείας καουμπόικα και την άφησε να κρέμεται αριστεροδέξια σαν στημμένη πουτάνα μετά από παρτούζα. Μας κοίταζε λες και είμασταν τα πουτανάκια του και είχαμε εμείς σειρά. 
β) η μαλάκω με το e-book που καθ΄ όλη τη διάρκεια της πτήσης, χωρίς ίχνος φόβου, είχε τόσο χαλαρή τη ζώνη της που αν πέφταμε σε κενό αέρος αέρος θα γινόταν το κεφάλι της αραβική πίτα από το χτύπημα πάνω στα ντουλάπια των αποσκευών.



8. Fuck you daddy

Ανοίγοντας οι πόρτες του αεροπλάνου, ένας εξηντάχρονος άντρας πήγε να χωθεί στον ήδη αδιαχώρητο διάδρομο σπρώχνοντας. Και τότε τον αρπάζει η κόρη του από τον ώμο και ρίχνοντάς του ένα ξέχεσμα ότι δεν γίνεται να στριμωχτεί κι άλλο ο κόσμος και να κάτσουν να περιμένουν λίγο, τον έκατσε κάτω. Ο γέρος μπούκωσε την (σωστή και δίκαιη) προσβόλα της κόρης του και το πλήθος των επιβατών την χειροκρότησε από μέσα τους.



 9. Επίλογος

Έσβησα τη δίψα μου με ένα ποτήρι νερό Λουτρακίου και απόλαυσα την επιστροφή μου στη Φρεντογέννα Κόρινθο